با استناد به ردیف 10-2 برنامه جامع HSEE مصوب وزارت صنعت، معدن و تجارت(ابلاغی شماره 241457 /60 مورخ 20/11/93) تهیه و تدوین دستورالعمل مدیریت ریسک واحدهای صنعتی و معدنی درقالب دستورالعمل های تخصصی، یکی از برنامه های اصلی دفتر امور HSEE وزارت می باشد. ارزیابی و رتبه بندی ریسک یکی از علمی ترین روشهای ساده سازی پتانسیل مخاطرات با رویکرد مدیریت ریسک می باشد. بررسی عوامل و تشخیص نقاط حادثه خیز و خطرآفرین درسازمان به منظور پیگیری از بروز حوادث از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ریسک در سازمان، رویدادها یا وضعیتهای ممکن الوقوع نامعلومی هستند که در صورت وقوع، به صورت پیامدهای منفی یا مثبت بر اهداف سازمان موثر می باشند. هریک از این رویدادها یا وضعیت ها، دارای علل مشخص و نتایج و پیامدهای قابل تشخیص هستند. پیامدهای این رویدادها مستقیما در زمان، هزینه و کیفیت سازمان موثر می باشند. بنابراین شناسایی ریسک و تعیین میزان پیامدهای مثبت و منفی آن بر اهداف سازمان از اهمیت خاصی برخوردار است. مسأله منابع و محدود بودن آنها ایمنی و حفاظت را در زمره مسایل مهم سازمانی قرار داده است، به طوریکه جامعه بشری و به ویژه کشورهای در حال توسعه مانند کشور ما ایران با آن روبه رو است. شاید در آستانه ورود به قرن بیست ودوم، بتوان حفظ و صیانت از انسان را از جمله مهمترین چالشهای بشر قلمداد نمود. چرا که کاهش خطر پذیری انسان اصلی ترین هدف سیستم مدیریت بهداشت، ایمنی و محیط زیست می باشد. اساس و پایه مدیریت سلامت و امنیت کارکنان و پرسنل تحت حمایت هر مدیریت، ارزیابی ریسک می باشد. "خطر کردن" و به تعبیری دیگر "ریسک" فرایندی است که در هر عرصه نتیجه ای نامشخص و نامعلوم دارد، اما همین «فرایند» همواره آبستن نوآوری هایی بوده که مسیر تاریخ بشریت را دگرگون ساخته است، به گونه ای که آنچه امروز به عنوان علم و فن آوری و نیز یافته های بشری در خدمت انسان قرار دارد، برآیند «روح خطرکردن » درعرصه های گوناگون است.